เหตุใดข้าถึงกลายเป็นภรรยาของชายปัญญาอ่อน

ใครจะไปรู้ว่าเติ้งหยาเอ๋อร์นางอยู่มาจนถึง19ปีแล้ว วันๆใช้ชีวิตเสพสุขบนกองเงินกองทองของตระกลู เบื้องบนไม่มีใครว่า เบื้องล่างยิ่งไม่กล้าเอ่ยปาก นางตั้งใจว่าหากจะแต่งงานก็ต้องแต่งกับคนที่พึงใจ หาไม่นางก็จะอยู่ตัวคนเดียว รอเลี้ยงหลานๆจากพวกพี่ชายพี่สาว ว่าแล้วคืนนั้นในงานวันเกิดครบรอบ19ปีของเติ้งหยาเอ๋อร์แขกทุกท่านในมือล้วนถือของขวัญมามอบให้ตระกลูเติ้ง และในนั้นยังมีตระกูลนึงที่ถือของขวัญพร้อมพวงด้วยกระดาษฉบับหนึ่งที่มีเนื้อหาว่าเป็นสัญญาแต่งงานระหว่างคนรุ่นหลัง ที่ระบุชื่อของเซียวอี้เฉิงและเติ้งหยาเอ๋อร์
ใครในที่นี่ไม่รู้บ้างว่าเซียวอี้เฉิงที่เป็นคุณชายรูปงามมากความสามารถตอนนี้ได้กายเป็นคน’ปัญญาอ่อน’ไปแล้ว เติ้งหยาเอ๋อร์กัดฟันไม่ยอมแต่งลูกเดียว เหตุผลไม่ใช่เพราะแค่เซียวอี้เฉิงมีความคิดเด็กสามขวบ แต่เป็นเพราะนางแสนจะชังเขา นางและเซียวอี้เฉิงไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้

เติ้งหยาเอ๋อร์ : ท่านพ่อไม่นะ ข้าไม่แต่งกับเจ้าคนแซ่เซียวเด็ดขาด !

เติ้งหยวน(พ่อของหยาเอ๋อร์) : ที่จริงท่านปู่ของเจ้าได้กำชับพ่อเรื่องนี้ก่อนที่ท่านจะจากไปแล้ว ดั่งนั้น...หยาเอ๋อร์ลูกรักเจ้าก็แต่งกับเซียวอี้เฉิงซะเถอะ

เติ้งหยวนได้แต่หันหน้าไปทางอื่นไม่กล้าสบตากับบุตรคนเล็กของตน ก่อนจะรีบเดินหนีไปก่อนที่เขาจะใจอ่อน







ในเมื่อไม่มีใครช่วยเหลือตนได้นางก็มีแต่ต้องก้มหน้ายอมแต่งออกไปอย่างยอมรับชะตากรรม